Pływanie artystyczne
Pływanie artystyczne (dawniej synchroniczne) jest to dyscyplina sportu łącząca w sobie elementy pływania, gimnastyki oraz tańca.
HISTORIA
Pływanie artystyczne zyskało popularność w latach 20.XX wieku, kiedy to kanadyjska żeńska drużyna waterpolo oraz nurek Margaret Sellers wykorzystując swoje pływackie doświadczenie rozwinęły „ornamental swimming”. W Polsce rozwój pływania artystycznego zapoczątkowała w 1987 roku Bożena Niewitecka. Obecnie zawodniczki i zawodnicy trenują w klubach z Poznania, Warszawy, Wrocławia, Trzebnicy czy Gdańska. Jednak mimo upływu czasu sport ten jest nadal mało popularny w Polsce.
W roku 1973 w Belgradzie odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w pływaniu artystycznym. Od 1984 roku jest to dyscyplina olimpijska, która jest jedną z niewielu, w której startują wyłącznie kobiety.
ZASADY
Zawody rozgrywane są w następujących konkurencjach:
- solo
- duet
- duet mix (kobieta z mężczyzną)
- team (ośmioosobowe zespoły)
- kombinacja (10 zawodniczek)
- highlight (10 zawodniczek)
Zawodnicy/czki mają za zadanie przedstawić układ zsynchronizowanych z muzyką elementów w wodzie. Zawody pływania synchronicznego podzielone są na dwa etapy, w zależności od kategorii wiekowej w której odbywają się zawody.
Kategoria SENIOR: w konkurencjach solo, duet, duet mix oraz team wykonywane są dwa układy – techniczny i dowolny. Układ techniczny zawiera z góry określone figury, które podczas układu zawodniczki/zawodnicy muszą wykonać. Układ dowolny natomiast zostawia możliwość wyboru elementów do układów po stronie zawodników. Podczas układów nie wolno mieć okularków, czepków czy biżuterii. Układy wykonywane są w rytm muzyki, którą także podkreślają elementy, stroje czy makijaż. Aby zawodniczki wykonywały układ synchroniczne, muzyka jest odtwarzana zarówno nad jak i pod wodą, przy użyciu specjalnych wodoodpornych głośników. Aby fryzura przetrwała kilkuminutowe układy, dla utrwalenia nakłada się żelatynę spożywczą na włosy.
Kategoria JUNIOR i MŁODZIK: podobnie jak w starszej kategorii na wynik składają się dwa elementy – układ dowolny oraz (zamiast układu technicznego) figury. Figury rozgrywane są bez akompaniamentu. Każda osoba musi wykonać 4 figury – 2 obowiązkowe i 2 losowane. Podczas wykonywania figur obowiązuje jednakowy strój dla wszystkich zawodników – czarny strój, biały czepek, okularki, zatyczka na nos. W układach dowolnych obowiązują takie same zasady jak w kategorii seniorskiej, jedynie dla młodszych zawodniczek jest skrócony czas trwania układów.
Programy dowolne są oceniane przez sędziny pod względem Wrażenia Artystycznego (Artistic Impression), Wykonania (Execution) oraz Stopnia Trudności (Difficulty) w skali od 1 do 10 z dokładnością do dziesiątej części punktu. Na końcowy wynik składają się po połowie wyniki z części technicznej i dowolnej, lub w przypadku juniorek i młodziczek po połowie z figur i układu dowolnego.
CIEKAWOSTKI:
- Podczas wykonywania układów zawodniczki/zawodnicy nie mogą dotknąć dna basenu. Za złamanie tej zasady program zostaje zdyskwalifikowany
- Aby układ był wykonany synchronicznie zawodniczki/zawodnicy liczą muzykę
- W trakcie układu zawodniczki/zawodnicy oprócz zapamiętania kilku minutowej choreografii, muszą również zmieniać ustawienia – także pod wodą, oraz wykorzystać jak największą przestrzeń 25m basenu
- Pływanie artystyczne zaczyna się trenować w bardzo młodym wieku, a osiągnięcie perfekcji zajmuje wiele lat i godzin treningów. Aktualnie najbardziej utytułowaną zawodniczką na świecie jest rosjanka – Svetlana Romashina, która trenować zaczęła w wieku 6 lat, a w tym roku skończy 33.
